Peygamberimiz’in sözleri, eğer Kuran-ı Kerim gibi dinin temel bir kaynağı olsaydı, Peygamberimiz kendisinden sonraki nesillere ulaşması için bunların hem yazılmasını, hem ezberlenmesini isterdi. Peygamberimiz’in bunu istemek bir yana, hadislerin yazımını yasakladığını daha önceki bölümlerde gördük. Eğer Peygamberimiz bunların ezberlenmesini isteseydi, sahabenin Peygamber’e en yakın olanlarının; Ebu Bekir’in, Ömer’in, Osman’ın, Ali’nin, Zübeyr’in, Zeyd bin Sabit’in, Selman el Farisi’nin on binlerce hadis nakletmesi beklenirdi. Oysa bu sahabelerin naklettiği iddia edilen sözler çok azdır. Örneğin birazdan göreceğimiz Ebu Hureyre’nin naklettiği iddia edilen hadislerin dörtte biri kadarı bile dört büyük halife ve diğer önemli sahabelerin hepsinin toplamına birden atfedilmez. İşte bu Ebu Hureyre’yi ve İsrailiyat adındaki Musevi hikayelerini ve Mesihhiyat adındaki Hıristiyan hikayelerini dine sokan bazı kişileri bu bölümde inceleyeceğiz. Bunu yaparken, çok fazla miktarda hadis nakleden bu kişilerin, binlerce hadisinin güvenilir olmadığını da anlayacağız. Ayrıca ünlü hadisçilerin, hadisleri toplarken, kendilerinden hadis naklettikleri kişileri söyledikleri kadar iyi incelemediklerini bu bağlamda anlayıp, böylece hadisçilerin çalışmalarının güvenilmez ve şüpheli olduğunu da kavrayacağız. 4. bölümde hadisleri incelerken, Müslüman olup Peygamber’i gören herkese “sahabe” denildiğini ve her sahabenin adil ve doğru sözlü kabul edilip, sahabelerden her hadisin nakledildiğini gördük. (“Sahabe” kelimesinin bu tanımı benimsenerek yaygınlık kazanmıştır. “Sahabe” kelimesini, sadece Peygamberimiz’in yakın çevresi için kullananlar da olmuştur.) Oysa Kuran, Peygamberimiz’in döneminde birçok münafığın inanmadığı halde kendini inanmış gibi gösterdiğini, birçok zayıf inançlı, inancı oturmamış kişinin, inandıklarını söylemelerine rağmen Peygamber’e zorluklar çıkardıklarını haber vermektedir. Ne yazık ki yüzlerce Kuran ayetiyle çelişen, dine binlerce ilave yapan hadisçiler, bu ayetlerin manasını görmezden gelerek tüm sahabeyi tartışılmaz ilan etmişler, hangi sahabeye uyulursa uyulsun kurtuluşun bulunacağını söylemişlerdir. On İki İmam’ın masum ilan edilmesinde Şiilerin hatasını çok iyi tespit eden Sünniler, ne yazık ki bütün bir nesli, hem de Kuran’ın birçok ayetiyle eleştirdiği kişilerin ve hatta münafıkların da içinde bulunduğu belirtilen bir nesli, toptan tartışılmaz ilan ederek büyük bir hataya düşmüşlerdir. Gelin “sahabe” etiketi verildiği için her sözüne itibar edilmiş olan ve binlerce hadisi meşhur hadis kitaplarında yar alan Ebu Hureyre’yi inceleyelim.